De BASCO's van jonkheer Jelle

Jonkheer Jelle heeft een goed weekend achter de rug. Naast het maken van een aantal muzische lesjes is hij ook eens op uitstap geweest naar de Zwarte zee. Het is er prachtig.
Men zegt dat België een mooie zee heeft, maar deze vond jonkheer Jelle toch maar niets in vergelijking met deze van Bulgarije.

Het kwik was voortdurend aan het schommelen. Vrijdag was het 15 graden, gisteren slechts 5 en maandag is het 20 graden.

Jonkheer Jelle heeft morgen een afspraak met zijn coördinator. Jonkvrouw Penka zal de jonkheer wat meer uitleg geven hoe het onderwijs in Bulgarije is georganiseerd en vooral welke didactiek er wordt toegepast.

Jonkheer Jelle moest terug slecht nieuws slikken. De leerkrachten staken terug. Er kwam precies geen einde aan.

Hieronder vind je zijn eerste Basco-brief aan zijne majesteit:

Hallo,

De jonkheer als begeleider van leerprocessen:

Spijtig genoeg heb ik nog geen kennis kunnen maken met het onderwijs hier in Bulgarije.

Wel heb ik al een glimp kunnen opvangen hoe een les in Bulgarije er ongeveer uitziet.
Tijdens mijn eerste les kinderliteratuur werd er een lesschets gemaakt hoe je de kardinale en ordinale getallen, de kleuren, het fruit en de dagen op een creatieve manier kan aanbrengen. Het kortverhaal ‘The very hungry catterpillar’ werd hiervoor gebruikt als uitgangspunt.
Ik merkte onmiddellijk op dat onze didactiek gelijklopend is met de Bulgaarse. Het kortverhaal alleen is al een blijk van het kindgericht werken.
Er is sprake van een motiverende instap, een kern (waar de nieuwe stof wordt aangebracht) en een verwerking/inoefenen. De nieuwe stof wordt niet droog aangebracht, maar aan de hand van verschillende werkvormen zoals ‘Jantje zegt’, prenten in de juiste volgorde plaatsen, juist of fout,…

Er werd gesproken over de verschillende doelstellingen die je kon bereiken in deze les(sen), maar nog niet over de beginsituatie.
Uiteraard zijn handleidingen slechts woorden. Of deze didactiek ook daadwerkelijk wordt omgezet in de praktijk is een andere vraag. Ik heb dus al een belangrijk observatiepunt voor mijn eerste kennismaking met het lager onderwijs.

De jonkheer als inhoudelijk expert

Om hierin te groeien wil ik me goed voorbereiden. Daarom heb ik dinsdagmiddag een afspraak gemaakt met mijn coördinator. Ze zal me een aantal didactiekboeken voorleggen, die ik samen met haar zal doornemen. Deze voorbereiding is voor mij zeer belangrijk, want in mijn stage eerste leerjaar kreeg ik hier opmerkingen over. In mijn volgend verslag hoop ik dus meer te kunnen vertellen over hoe ik als inhoudelijk expert gegroeid ben.

De jonkheer als innovator en onderzoeker:

Ik heb deze week een heleboel ideeën verzameld van mogelijke muzische lessen i.v.m. België. Ik probeerde deze daarom zo innovatief mogelijk te maken. Zo zal ik proberen hoekenwerk te introduceren. Voor mijn collega’s is deze manier van werken in ieder geval ongekend.
Dinsdag stel ik deze manier van werken voor aan mijn mentor en hoop op groen licht.
Daarnaast zal ik ook een aantal muzische lessen aan haar voorstellen in de hoop dat deze innovatief genoeg zijn.

De jonkheer als cultuurparticipant:

De eerste week heb ik me vooral beziggehouden met cultuur.
Om je goed te kunnen integreren in een maatschappij is dit wel belangrijk.
Ik leerde meer over het economische, het politieke en het sociale leven van de Bulgaren.

De levensstijl van de Bulgaar kan je niet vergelijken met deze van bij ons. Het zijn hier heel warme, open, hulpvaardige mensen. Het eerste wat me opviel is dat het lijkt alsof iedereen, iedereen kent. Ben je in een vreemde winkel, sta je te wachten op de bus,… iedereen praat en lacht, alsof ze elkaar al jaren kennen.
Hier worden ook de regels van de ‘interpersoonlijke ruimte’ (intieme zone, persoonlijke zone, sociale zone, publieke zone) minder opgevolgd. Je zal dus niet moeten schrikken wanneer een vreemde dame plots in slaap valt op je schouder op de bus. (Gelukkig zijn het hier allemaal beeldschone vrouwen.)

Maar naast de leuke sfeer, de leuke mensen,… blijft vooral dit me dwarszitten: iedereen werkt hier enorm hard, maar krijgt hiervoor maar een pover loontje. Ben je dokter, tandarts, winkelbediende, arbeider, etc. De lonen zijn allemaal gelijklopend. Met in België niet te werken, verdien je nog meer.

Uiteraard is alles hier veel goedkoper dan in België, maar met een loontje van zo’n 225 euro als leerkracht moet je niet ver lopen. (Een leerkracht heeft hier weinig aanzien, terwijl in België het een zekere status heeft.)

Doch kan je stellen dat de ‘Bulgaar’ (er zijn nl. 3 bevolkingen in Bulgarije. De lage klasse: Romazigeuners, de middenklasse: de Turken, de hoge klasse: de Bulgaren) alles heeft wat wij hebben, nl. gsm, merkkledij, mooie wagen, PC, flatscreen tv, etc. Dus wij mogen ons zeker niet meer voelen. Integendeel, ze verdienen enorm veel respect.

De oorzaak van deze povere lonen is te danken aan de manke politiek hier in Bulgarije. De politici sluizen graag staatsgeld door naar hun eigen broekzak. Hierdoor worden maatschappelijke problemen eerder op de achtergrond geplaatst.
Doch is er een grote vooruitgang. Politieke partijen gaan meer en meer een degelijk programma uitbouwen, maar dit draait vaak uit op een grote leugen.
Zo is er, spijtig genoeg, momenteel een staking bij de leerkrachten. De democraten hadden een loonsverhoging beloofd aan de leerkrachten, maar dit werd nooit doorgevoerd. De staking is nu al aan de gang sinds het begin van het schooljaar. Prettig is anders, want ik wil zo snel mogelijk aan mijn programma starten!!!Ik woonde ook een bijeenkomst bij van een socialistische partij. Eind oktober zijn er namelijk gemeenteraadsverkiezingen. Wat me opviel is dat vooral oudere mensen aanwezig waren. Vooral zij willen terugkeren naar het stabiele, communistische regime. Nu heerst er wat chaos op politiek vlak. Zolang de politici enkel aan zichzelf denken, zal dit niet opgelost raken.

Ik heb ook al kunnen werken aan een aantal attitudes:
Het is noodzakelijk om relaties op te bouwen. In het begin is dat wat vreemd. Je zit samen met onbekende mensen met een andere cultuur. Eenvoudig is anders.
Daarom probeer ik eerst en vooral zoveel mogelijk respect te hebben voor de ander. Wanneer dit respectgevoel er is, gaat de ander je ook vlugger waarderen en echter met je omgaan.
Door die wederzijdse waardering heb ik al een aantal ‘kleine vriendjes’ kunnen maken.

Het plannen, organiseren van mijn dagen is belangrijk. Ik probeer nu zoveel mogelijk mijn tijd te spenderen aan mogelijke muzische lessen i.v.m. België.

Bulgarije is zo anders dan België en daarom ook zo intrigerend.
Enkel en alleen al de taal. Hun alfabet lijkt wel Chinees. Het is een warboel van tekens en daarom des te interessanter om het te leren.
Daarnaast popel ik om kennis te maken met hun onderwijssysteem. Door de staking is dit echter niet mogelijk, maar ik heb reeds de mogelijkheid om hun didactiek te leren kennen.

Door de staking alleen al heb ik me leren flexibel opstellen. Plezant is anders want hierdoor komt natuurlijk mijn studieprogramma in het gedrang. Een ander voorbeeld, de bussen. Deze komen hier nooit op tijd. Een hele aanpassing als je komt van het gestructureerde België.

De Bulgaarse taal is hier enorm belangrijk. Het is hier heel eenvoudig. Spreek je geen Bulgaars, dan kom je praktisch nergens! Enkel de jeugd en een aantal volwassenen kunnen hier Engels. Waarom geld uitgeven aan een cursus Bulgaars als je deze gratis en voor niets kan leren op straat?